عرق دارچین

دارچین ادویه ایست که از داخل تنه درخت Cinnamoumm استخراج شده و در طول تاریخ،مصریان اولین کسانی بودند که از آن بسیار استفاده می کردند.این ماده،از برش بخش هایی از درخت دارچین حاصل می شود و سپس بخش های درونی آن استخراج شده و قسمت های چوبی آن حذف می شود.زمانی که خشک شد به صورت حلقه های نواری شکل به نام چوب دارچین در می آید و یا آن را آسیاب کرده و پودر دارچین حاصل می شود.
دارچین یا cinnamon از ادویه‌ جات بسیار پرکاربرد در تعداد زیادی از خوراکی ها می باشد. اما در طب سنتی این خوراکی فقط ادویه نبوده و خواص و فواید درمانی نیز دارد. این ماده پرخاصیت به دو دسته دارچین سیلان که در آمریکای جنوبی می‌روید و دارچین سنا (دارچین چینی) که در جنوب آسیا می‌روید تقسیم می‌شود. در قرون وسطی دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده می‌شد.
دارچین بعد از فلفل و زردچوبه یکی از پرمصرف‌ ترین ادویه های معطر و مطبوعی است که طعم آن ابتدا در دهان ملایم و کمی شیرین و بتدریج تند و سوزاننده می‌شود و بسیاری از خانواده‌ها کنجکاوند که بدانند این گیاه چه خواص متمایزی دارد. دارچین از نظر طب سنتی ایران، طبیعتی گرم و خشک دارد.
چای دارچین باعث لاغری می شود:
افرادی که مخلوط عسل و دارچین را نوشیده‌اند اظهار کم‌اشتهایی و بی‌میلی نسبت به کربوهیدرات‌ها را تجربه کرده‌اند.  اضافه‌کردن عسل و دارچین به رژیم غذایی می‌تواند راهی دلپذیر برای کنترل این عارضه و کمک خوبی برای کاهش وزن باشد. نصف این چای را قبل از خواب و باقیمانده آن را صبح بنوشید. از آنجایی که ممکن است این چای باعث کاهش قند خون شود، بهتر است بیماران در مورد مصرف آن با پزشک معالج خود مشورت کنند.